ازدواج‌هایی که از راه تحقیق و گزینش صحیح صورت می‌گیرد و همچنین دخترانی که با عفت و پاکدامنی دوران مجردی را پشت سر می‌گذارند، تا آن که پسرانی مثل خودشان به خواستگاری آنان بروند، پس از ازدواج‌شان بد دلی و سوء ظن بین‌شان به وجود نمی‌آید اما پسرانی که در کوچه و خیابان با دختری دوست می‌شود و سپس با وی ازدواج و از کانال رسمی مانند خانواده تحقیق و بررسی لازم صورت نمی‌گیرد، طبیعی است که پس از ازدواج و خاموش شدن آتش شهوت، به این فکر، می‌افتد که همسر من به این راحتی با من دوست شد و ارتباط پیدا کرد، از کجا که پیش‌تر با دیگران چنین ارتباطی نداشته باشد؟

این مسئله یکی از علت‌های سوء ظن و بدگمانی است. در سؤال به نکته مهمی اشاره کردید که می‌تواند پاسخ برخی از سؤالات‌تان را بدهد، از جمله این که چرا نسبت به دوستی‌های خیابانی و عشق‌های دختر و پسر حساسیت وجود دارد؟ در واقع موضوع ختم شدن دوستی‌ها به ازدواج، بهترین فرض و سرانجام این نوع دوستی‌ها است که تازه آن هم پس از ازدواج با مشکل روبرو است و مشکل بد دلی تنها یکی از آنها است. فرض‌های دیگری نیز در این دوستی‌ها و عشق‌های دختر و پسر وجود دارد که در سؤالات‌تان به آنها اشاره نشده و متأسفانه دختران از آنها آگاهی ندارند، یا نسبت به آنها بی توجه هستند و خود را به خواسته‌های دل می‌سپارند! حتى بهترین فرض این دوستی‌ها مشکل دارد، تا چه رسد به فرض‌های دیگری که باید سراغ آنها را از آمار و ارقام‌ها یا دخترانی گرفت که به سرخوردگی، ناراحتی روحی و روانی، خیانت‌هایی که دیدند و... دچار شده‌اند.